Wie wil oogsten, moet eerst zaaien

Het gaat om zaaien en oogsten Erik”, zegt een collega net nadat ik binnen ben. Het is de zoveelste keer dat ik – van iets of iemand – de boodschap krijg dat geduld de leutel tot succes is.

Eerst zaaien, dan oogsten. Check!

We gaan terug naar halverwege de 16e eeuw om te zien waartoe dat kan leiden.

Ergens in het Gelderse Laren wordt een zomereik geplant. Misschien door mensenhanden. Misschien door een gaai die een eikel uit zijn wintervoorraad vergeet op te graven.

Hoe dan ook: dat kleine eikeltje groeit in de eeuwen daarna uit tot een ware woudreus.

De zomereik wordt zelfs zo groot dat in het jaar 1767 een molenaar het (voor die tijd) astronomische bedrag van 250 florijnen ervoor wil neertellen. De boom heeft op dat moment een omtrek van 460cm. Genoeg hout voor twee molenassen.

De eigenaar van het landgoed schat de boom gelukkig op waarde en slaat het aanbod van de molenaar af.

Lone wolf

We springen zo’n 250 jaar verder in de tijd.

Ergens in Nederland komt een pienter meisje ter wereld. Na de middelbare school volgt ze een universitaire opleiding. Met mensen werken, daar ligt haar interesse. Maar hoe precies? Het is haar op dat moment nog niet helemaal duidelijk. En dus blijft ze leren.

Zo bestudeert zij jarenlang Keltische tradities en rituelen. En brengt haar reislust haar onder andere naar de Hopi in Noord-Amerika en de Aborigines in Australië. De kennis en wijsheid van natuurvolkeren inspireren haar.

Vanuit een droom rond haar 35e levensjaar ontstaan de eerste stappen richting de ontwikkeling van wat we tegenwoordig natuurcoaching noemen. Op dat moment een onbestaand beroep in Nederland. Yoke de Wilde is een lone wolf, maar een doorzetter. Haar plan zal slagen.

Rond diezelfde tijd wordt ondergetekende geboren. Een klein hummeltje, wonend in een Zuid-Hollands dorpje in wat ooit – in de tijd dat de zomereik gepland werd – één groot moeras was. Nog totaal onwetend over wat het leven hem zal aanreiken.

De natuur als medicijn

We maken weer een sprong in de tijd. En wel naar zaterdag 25 maart 2023.

De tweede ledendag van de in 2022 opgerichte Nederlandse Vereniging voor Natuurcoaches staat op het programma. We zijn uitgenodigd op een prachtig landgoed in Laren.

Een eindje rijden voor me. Maar na de eerste ledendag weet ik: hier wil ik bij zijn!

Het blijkt een wisselvallige dag qua weer. Zon en regen wisselen elkaar af. Tussen de bomen door waait een stevige wind. Dankbaar vang ik de zonnestralen op met mijn gezicht. De kou en regen deren me totaal niet.

Ik voel me hier thuis. Op deze plek en tussen deze mensen. De NVNC is een warm bad, waar ervaren rotten uit het vak en beginnende natuurcoaches met elkaar in gesprek gaan. Vanuit gelijkwaardigheid en met oprechte interesse voor elkaars verhalen.

’s Middags geeft Yoke een lezing. Nog altijd is zij vol van alle wijsheid en kracht die de natuur te bieden heeft, en ze vertelt er maar wat graag over. Vol enthousiasme en vooral eerlijkheid over haar eigen processen. Ik hang aan haar lippen.

Niet veel later lopen we met de hele groep naar de Dikke Boom, zoals de zomereik ook wel bekend is in de regio. Met bijna 50 personen vormen we – in stilte – een grote cirkel er omheen, en bewonderen de kracht en energie die uitgaan van de woudreus.

Ik geniet en denk terug aan het verhaal van Yoke. Aan haar wijsheid en doorzettingsvermogen. Aan de lessen die ik van haar geleerd heb en straks mee naar huis mag nemen.

En ineens voel ik hier, op deze plek vol geschiedenis, hoe allerlei verhaallijnen samen zijn gekomen. Hoe we allemaal ons eigen pad hebben bewandeld en toch één zijn. De zomereik, Yoke, alle andere prachtige zielen en ik.

De natuur verbindt. Zij is wat mij betreft het krachtigste medicijn dat er is om de mens(heid) te helen. En dat laten ik en al die fijne collega’s uit het hele land jou ook graag ervaren.

Want wie wil oogsten, moet eerst zaaien. En daar helpen wij je graag bij. Vele handen maken tenslotte licht werk. Samen is niet alleen.