Wat een nerd!

Ik zal een jaar of 12 geweest zijn. Zelden had ik zo’n nerd aan het werk gezien als mijn biologieleraar op dat moment. Terwijl wij – de leerlingen – naar stippellijntjes in golvende bewegingen op papier stonden te kijken, scande meneer T. de lucht.

Meneer T. was een biologieleraar uit het boekje met stereotypes: pluizige krullen op het hoofd, dito baard. Beetje rossig. Bril op de neus en altijd een groen vestje van spijkerstof aan. Zijn voeten werden steevast omhuld door beige sokken in open sandalen. Net een enorme Ierse kabouter eigenlijk. Helaas niet per se een vriendelijke.

De man zal ongetwijfeld enthousiast geroepen hebben: “Kijk daar! Een koolmees”, hem nawijzend met zijn vinger tot de vogel verdween in een volgende boom.

Ik kan dat stukje me niet goed meer herinneren. Wij waren 12. Wij gaven geen f*ck om vogels op dat moment. Zeker niet als meneer T. lesgaf. Zijn driftbuien en snauwende karakter schrikte ons af. Ze waren in ieder geval geen uitnodiging om mee te gaan in zijn interesse en passie. Als die al aan het licht kwamen.

Zonde eigenlijk! Want als dat een leraar wel lukt, dan zouden wij zoveel wijzer zijn met z’n allen. Zoveel meer op onszelf durven vertrouwen. Ons veel verder ontwikkelen en dromen realiseren.

Vaak blijven we echter klein; “Meneer T. heeft toen gezegd dat ik geen kijk heb op biologie.” Weg droom!

Niet dat meneer T. de intentie had die droom kapot te maken, maar hij was zich waarschijnlijk niet bewust van de kracht van zijn woorden en de impact daarvan op het kind.

Dromen worden werkelijkheid wanneer je er écht in gelooft
Zelf heb ik me nog lang verwonderd over die stippellijntjes op papier. Hoe kon iemand daar nu aan herkennen welke vogel er langs vloog? Onmogelijk!

Grappig genoeg heeft dat me blijkbaar (onbewust) nooit losgelaten. Want wat ik toen ook niet had kunnen bedenken, is dat ik dat ooit ook zou kunnen; vogels herkennen aan hoe ze vliegen. Of aan waar ze zich laten zien, welk geluid ze maken, etc.

Ergens vind ik dat nog een beetje nerdy. Ik noem mezelf niet voor niets grappend een birdnerd. Het verschil is alleen dat ik die status nu volledig omarm. Er zelfs trots op ben. Dit hoort bij mij. Wat een ander daarvan vindt, vind ik niet zo belangrijk meer.

Het mooie daarvan is dat door mezelf volledig te accepteren, mijn zelfvertrouwen een enorme boost heeft gekregen. Plots besefte ik me dat ik er wél kijk heb op… dat ik mijn dromen nog steeds kan realiseren, mezelf dagelijks kan en mag ontwikkelen. Dat dit zelfs leuk en super belangrijk is.

En dan gaan dingen naar je toe stromen. Ik heb het menig (spiritueel) ontwikkeld persoon horen zeggen en er meer dan eens over gelezen, maar pas als iets écht stroomt, dan denk je ‘aaah, dus dát bedoelden ze!’

In een tijdsbestek van enkele maanden stromen er nu allerlei leuke opdrachten naar me toe. Terwijl ik toch echt 2 jaar heb aangesukkeld met Be in nature, zit er ineens beweging in. De richting wordt helderder, het plezier groter.

Vonkjes verspreiden
Zo was ik al even bezig met natuureducatie voor Stichting Naar Buiten! Leiden en ben ik in de afrondende fase van mijn opleiding tot NatuurWijzer van Stichting NatuurWijs. Nu mag ik daar ook officieel een rol als Natuurschoolgids aan toevoegen bij Natuurschool Noordwijk, wat onderdeel is van IVN.

Daarmee maak ik alvast één cirkel rond in mijn leven. Waar ik als kleine jongen al zo vaak kwam met mijn ouders – de duinen van Noordwijk – ga ik komend jaar zelf schoolklassen begeleiden op onvergetelijke natuuravonturen. Gaan we plezier maken, verbinden met elkaar en de natuur leren (her)waarderen.

Niet omdat de kinderen iets moeten. Maar omdat ze dat leuk vinden. Willen aanhaken bij het enthousiasme van een gepassioneerd persoon voor de groep. Iemand die als missie heeft om kleine vonkjes te verspreiden in de hoop dat de ontvangers zelf het vuurtje verder opstoken.

Hoewel er zoveel is in de wereld om je zorgen over te maken, heeft dat niet zoveel zin. De vraag is: wat kun je wél doen om verschil te maken en verandering teweeg te brengen? Wat drijft jou om ergens volledig voor te gaan?

Als je dat eenmaal ontdekt dan kun je ondanks – of misschien dankzij – al die ellende in de wereld, oprecht zeggen dat je gelukkig en dankbaar bent in dit leven. Kun je die donkerte omarmen en als voeding gebruiken om er iets goed mee te doen. En stel nou dat we dat allemaal zouden doen… can you imagine what happens?!

*Mocht ik je op wat voor manier dan ook geraakt hebben met dit verhaal, dan vind ik het leuk om van je te horen. Door ervaringen te delen brengen we herinneringen weer tot leven en lukt het ons misschien om negatieve herinneringen nu te zien voor wat ze waren: waardevolle lessen.

**Ik durf nu eindelijk groot te dromen. Hoewel ik pas net begonnen ben op deze weg vol avontuur, laat ik me graag verrassen en leiden door wat het leven op mijn pad brengt. Ik kijk dan ook uit naar toekomstige klussen op het snijvlak van natuurbeleving, -educatie en -coaching. En schroom daarbij niet om de samenwerking op te zoeken met hen die ook zo enthousiast zijn als ik. Voel je je geroepen? Let’s connect!